己亥孟夏,荆妻五十生辰,以诗为贺,经旬方成,此为记。 陇上夏日丽,庭前桐荫长,水榭开寿宴,硕人起新妆, 芙蕖出水绿,椒桂入户香,当窗理云鬓,对镜帖花黄, 朱唇鲜皓齿,美目...
己亥孟夏,荆妻五十生辰,以诗为贺,经旬方成,此为记。 陇上夏日丽,庭前桐荫长,水榭开寿宴,硕人起新妆, 芙蕖出水绿,椒桂入户香,当窗理云鬓,对镜帖花黄, 朱唇鲜皓齿,美目...
又得长假,暂忘忧烦。 不游名胜,不赏秋山。 蜗居陋室,一日三餐。 香煎鱼脍,乱炖牛腩。 酒中寻梦,茶里觅闲。 逐风晨跑,听雨午眠。 林疏天阔,湖静月圆。 问余何适?廓而忘言。...
水静一鸥眠,叶落一层毯。 冷雨一宵洗碧天,斜日一窗暖。 尘事几忧烦,蝶梦几空幻。 霜影几时着鬓端?眼角几痕浅。 (东坡体新韵八寒)
万里浮云散,一线黛痕收。 两肩黄叶,暮烟斜日暂凝眸。 日落长河铺锦,烟绕疏林萦带,暝色上眉头。 临风羡霜鹭,贴水去沙洲。 见众生,知天命,忘尘忧。 梦归何处?村院学圃度春秋。...
汨罗江边芷兰盛, 三闾大夫蹀躞行。 探赜索隐天问理, 忧国怨君离骚情。 何必忧心烈如焚, 更堪投水悲秋风? 两千年后秭归地, 芳华蔓草还同生。
层岩叠起千仞高, 神工鬼斧万年削。 独立何崔嵬, 登临我豗隤①。 花开又落去, 春秋自代序②。 愿做山中叟, 无言一壶酒。 ①语出《诗经·周南·卷耳》,陟彼崔嵬,我马虺隤(h...
春日携友上太行, 太行山上黄花黄。 险峰巅处人迹稠, 挂壁路途车流长。 脚踏危岩人为峰, 目渺远山意自狂。 蓦见云际一双眼, 自惭形秽心苍凉。
王城万人阅春色, 虞姬艳裳, 飞燕红妆, 赵粉魏紫与姚黄。 国色天香千年盛, 清明宋唐, 同彩同芳, 花自开落人沧桑。
时间过得真快,一转眼,又要过年了,而现的我,早已没有小时候那种,对过年有着殷切的期盼的心情了。 过年对于我来说,就意味着我又年长了一岁,从前的青春岁月,又离我远了一步。在如今...
雪径稀人迹,空山带晚霞, 寒钟无似有,疑近野僧家。
日月循天道,人生有短长。 荣枯经永夜,万物起新阳。 丁酉冬至作有怀二首,此其二也。
自序: 余落草寤生,少弱,严慈因怜之。无家学,母为师,发蒙总角,每于膝上咏太白摩诘句,渐有东山志。及长,遵庭训,协恭秉彝,仪轨自居。美姿容,才情中,性高简恬澹。未弱冠...
序 戊戌三秋,桂子香馨,秋色宜人。初六,自江口驱车三百餘里,过海门溯江而上,越富春至桐庐青源村...
子夜已过人安憩, 银河漫泻星微熹。 斗室狂思踱乱步, 长空怅望吟断诗。 扪参携商空无力, 抽刀断水水更急。 前日航船搁浅岸, 何劳今宵重唧唧。
朝日初升腾, 漫天半海红。 桥横椰树摇, 船动路人行。 凉风掠睡眼, 霞光铺征程。 莫道君行早, 长啸染山青!
序 人生在世,不过百年, 小子年少,雅爱狂言。 今有所思,歌之五阙, 诸君笑看,以资饭前。 其一 起歌 算来时日总不多, 人世哪得长蹉跎。 要饮酒时需饮酒, 得高歌处且高歌...
云来雾去,漏船可曾载心归。纵是相思雨难尽,奈何此间,人最无情 。罢罢罢,说不得,都是命! 晓来春光何处乱,终属离和散。 灵丹救却庸人身,何物了救,誓海盟山。叹叹叹,到头来,一场幻!
频繁吞吐天边的云雾白鹭一溜烟从侧面钻出我的嘴在我目光中漂浮,倏忽打开我的肚子,食物装满行囊枣糕、腌牛肉、还有一卷挂面能看见世界真相的是眼睛说不出来的是嘴我无所不能,只在梦中清...
西施:魔镜、魔镜,谁是春秋时候最美丽的人? 魔镜:您是春秋时候的大美人,您因施美人计而倾吴国的事迹闻名后世,是公认的中国四古代大美女之一。但是有一个人,比您美百倍千倍。 夏姬...